Pewnego razu wymarzyliśmy sobie zimową wycieczkę, która dostarczy nam niezapomnianych widoków, nie zmęczy nas przy tym za bardzo, a w dodatku nie przytłoczy tłumem turystów. Przemknął nam przez moment pomysł na Tatry Zachodnie i wielkie trio w postaci Grzesia, Rakonia i Wołowca, ale tam na pewno „luźno” nie będzie. Szczególnie przy pogodzie, jaka była prognozowana na weekend. Chwilę dumaliśmy, myśleliśmy, aż w końcu wybór padł na Trzydniowiański i Kończysty Wierch.
Spis treści
Trasa i profil wysokości
Siwa Polana po raz enty
Z Zakopanego do Siwej Polany kursują liczne busy, które odjeżdżają z okolic dworca PKP m.in. linie nr 64, 84 i 110. Koszt takiego przejazdu to 10 PLN, a podróż zajmuje około 25 minut. Jeśli przyjedziemy autem, dostępny jest rozległy parking 200 m od wejścia do Doliny Chochołowskiej. Opłata jednodniowa wynosi 20 PLN. Rozkład jazdy busów znajdziecie TUTAJ
Po relacji z wejścia na Grzesia, Rakoń i Wołowiec chyba już doskonale wiecie, jak bardzo nienawidzę odcinka od parkingu przy Siwej Polanie do schroniska na Polanie Chochołowskiej. Nie mam on nic wspólnego z urokliwą Doliną Chochołowską – ten asfalt potrafi przynudzić najwytrwalszych. Mijamy kolejno po drodze rozwidlenie szlaków na Iwaniacką Przełęcz (szlak żółty) oraz Siwą Przełęcz (czarny szlak prowadzący przez Dolinę Starorobociańską).
Polana Trzydniówka
Po około 6 km i 1:20 h marszu od Siwej Polany dochodzimy do Polany Trzydniówki, gdzie swój początek ma czerwony szlak na Trzydniowiański Wierch. Trzydniówka znajduje się nad prawym brzegiem Chochołowskiego Potoku, na wysokości 1080 – 1100 m n.p.m. W przeszłości na polanie wypasane były owce, jednak obecnie prawie całkowicie zarośnięta jest lasem.
Podejście Żlebem Krowiniec na Trzydniowiański Wierch
Drogowskaz informuje nas, że od szczytu Trzydniowiańskiego Wierchu dzieli nas 2 godziny podejścia. Tutaj też kończy się, do tej pory miła i przyjemna ścieżka. Najwyższy czas na wzmożony wysiłek fizyczny i sprawdzenie, w jakim miejscu znajduje się nasza kondycja. Podchodzimy żlebem Krowiniec (często błędnie nazywanym Krowim Żlebem). W żlebie nie ma już śniegu, ale i tak idzie się ciężko. Mozolnie, po wysokich schodach nabieramy wysokości. W tym momencie przypomina mi się wycieczka na Bystrą, Błyszcz i Strarorobociański Wierch i zejście tym żlebem, po tych schodach … Katorga dla nóg i stóp!
Wydostajemy się z lasu. W międzyczasie podłoże, po którym wędrujemy diametralnie się zmienia. Luźne kamyczki i wysokie stopnie zamieniliśmy na grząski, topiący się śnieg. Raki leżą na dnie plecaka i chyba stamtąd już dzisiaj nie wyjdą. Przy takich warunkach, jakie zastaliśmy dzisiaj byłyby kompletnie nieprzydatne. Przydają się jednak kijki trekkingowe ze świeżo założonymi talerzykami zimowymi. I to bardzo!
Na Trzydniowiański Wierch zimą
Pojawiają się pierwsze ciekawe widoki m.in. na Bobrowiec, Osobistą oraz wyniosły Kominiarski Wierch. Widać też dobrze szlak na Grzesia, Rakoń i Wołowiec oraz najwyższe szczyty Tatr Zachodnich – Starorobociański Wierch i Bystra. Idziemy pośród piętra kosodrzewiny, trawersując wschodnie zbocze Kulawca. Uciążliwe w sezonie letnim korzenie i gałęzie są na szczęście przysypane jeszcze sporą warstwą śniegu. Choć nie wiem jak długo się jeszcze utrzyma, bo słońce grzeje niemiłosiernie. Już żałuję, że nie zabrałem ze sobą kremu z filtrem UV. W końcu docieramy na grań, jesteśmy już prawie na miejscu!
Trzydniowiański Wierch (1758 m n.p.m.) zimą
Na szczycie stajemy po nieco ponad 2 godzinach, dość męczącego podejścia z Polany Trzydniówki. Śnieg lśni w słońcu milionami małych gwiazdeczek, a wokół cisza i niczym niezmącony spokój. Oprócz nas tylko 3 osoby pokwapiły się na wyjście na szczyt znajdujący się w Tatrach Zachodnich. Trzydniowiański Wierch (1758 m n.p.m.) położony jest w grani Kończystego Wierchu, na którego później zmierzamy. Ma dwa wierzchołki, a ich zbocza opadają do trzech dolin – Starorobociańkiej, Jarząbczej i Trzydniowiańskiej.
Na szczycie znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych. Dla tych, którzy mają już dość mogą wrócić do Doliny Chochołowskiej czerwonym szlakiem prowadzącym przez Dolinę Jarząbczą. Oczywiście można też wrócić żlebem Krowiniec.
Trzydniowiański Wierch – panorama
Pomimo wysokości delikatnie przekraczającej 1700 m n.p.m. Trzydniowiański Wierch serwuje nam fantastyczne panoramy we wszystkich kierunkach. Naprawdę jest, na co popatrzeć! Za nami, na północy wznosi się masyw Bobrowca z Mnichami Chochołowskimi na czele. Wodząc wzrokiem na prawo, od kierunku południowego aż do północnego – zachodu po kolei podziwiamy Kończysty Wierch, Jarząbczy Wierch, Łopatę, Wołowca, Rakoń oraz Grzesia. Wschód to przepięknie wyglądający masyw Ornaku, z Suchym Wierchem Ornaczańskim i najwyższym Zadnim Ornakiem. Warto również wspomnieć o pobliskim Kominiarskim Wierchu i piramidalnym Starorobociańskim Wierchu, na którym miałem już okazję postawić stopę podczas zeszłorocznej majówki.
I dalej, w kierunku Kończystego Wierchu
Po kilku łykach ciepłej herbaty i krótkiej sesji zdjęciowej ruszamy dalej. Za nami ponad 800 m zdobytego przewyższenia. Do pokonania zostało jeszcze około 250 m, co powinno zająć nam nie więcej niż 1 godzinę marszu. Przechodzimy przez Przełęcz nad Szyją (1754 m n.p.m.), która oddziela Trzydniowiański Wierch od Czubika (1845 m n.p.m.). Trasa wiedzie szeroka ścieżką, gdzieniegdzie nawet bez grama śniegu pod stopami.
Po około 20 minutach docieramy do Dudowej Przełęczy, skąd widoczne są po lewej Dudowe Stawki, położone w górnej części Doliny Starorobociańskiej. Kończysty Wierch niby jest w zasięgu ręki, wydaje się nam być bardzo blisko, ale idzie się i idzie, a końca nie widać. Wkraczamy w oświetlane przez słońce połacie śniegu. Nie dość, że szlak pnie się mocniej pod górę, to biały puch kompletnie nie współpracuje z nami. Brniemy wolno, bardzo wolno, powoli stawiając kolejne kroki. Kondycyjnie wyrabiamy w miarę nieźle, ale naprawdę – lekko nie jest. Dobrze, że zabrałem kijki, dzięki którym mogę co jakiś czas się odeprzeć i przyasekurować. Nieuchronnie zbliżamy się do ostatniego szczytu dzisiejszego dnia …
Kończysty Wierch (2002 m n.p.m.) – czas na odrobinę relaksu
Przekraczamy granicę 2000 m n.p.m. Kończysty Wierch to kolejny, bardzo widokowy szczyt. Położony jest on w Głównej Grani Tatr. Z miejsca, w którym obecnie się znajdujemy idealnie widać dalszą trasę na najwyższy szczyt Tatr Zachodnich znajdujący się w Polsce – Starorobociański Wierch. Z zachwytem też spoglądam na potężny masyw Otargańców z wyniosłą Raczkową Czubą, zwaną inaczej Jakubiną (2194 m n.p.m.). Kończysty Wierch zimą zachwyca w każdym calu!
Ogólnie rzecz biorąc widoki z Kończystego Wierchu są bardzo podobne do tych, które zobaczyliśmy na niższym Trzydniowiańskim Wierchu. Dochodzi oczywiście kilka perełek w postaci Raczkowej Doliny, Raczkowych Stawów oraz monumentalnych szczytów Tatr Wysokich. I moglibyśmy zajadać się drugim śniadaniem w takich okolicznościach przyrody, ale nie doszło do tego przez silny wiatr, który skutecznie nam w tym przeszkadzał. Schodzimy zatem trochę niżej, wyszukujemy miejsce bez śniegu i rozkładamy się na „trawie”. Pogoda (oprócz tego wiatru) jest wyśmienita. Słońce bardzo przyjemnie grzeje, niebo pozbawione jest chmur, dlatego pozwalamy sobie na dłuższy odpoczynek. Żyć, nie umierać!
I w pętelkę – zejście do Doliny Jarząbczej
Leżeliśmy tak około 40 minut. Przy okazji uzupełniliśmy braki w poziomie cukru i nawodniliśmy organizm. O tym, co jest godne polecenia do jedzenia w górach pisałem kiedyś TUTAJ. W końcu przyszedł jednak czas na powrót i wybór wariantu, którym będziemy schodzić. Mamy możliwość powrotu dokładnie tą samą trasą, którą tutaj weszliśmy tzn. przez żleb Krowiniec i dalej na Polanę Trzydniówka. Nie chcieliśmy jednak iść tym tropem i zdecydowaliśmy przy Trzydniowiańskim odbić w lewo.
To lewo to czerwony szlak prowadzący przez malowniczą Dolinę Jarząbczą, która została wyrzeźbiona przez lodowiec. Nad doliną zawieszone są liczne szczyty i przełęcze, w tym: Kończysty Wierch, Jarząbcza Przełęcz, Jarząbczy Wierch, Niska Przełęcz, Łopata oraz masyw Czerwonego Wierchu. Po serii dupozjazdów na reklamówce docieramy w okolice Jarząbczych Szałasisk, przy których znajduje się pamiątkowa tablica i krzyż po wizycie w tych rejonach papieża Jana Pawła II. W tym miejscu też czerwony szlak zejściowy łączy się z żółtym, który określany jest jako „Trakt Papieski” (nazwę otrzymał po wizycie Jana Pawła II w 1983 roku).
Jeśli podoba Ci się, to co robię i chcesz wesprzeć moją działalność – postaw mi kawę mocy na szlaku! Ja odwdzięczę się kolejną relacją z wyjazdu, praktycznymi wskazówkami, poradą czy niezbędnymi informacjami, które pomogą Ci zaplanować urlop. Dziękuje!
Dodatkowo, każdy kto wesprze moją działalność otrzyma 45 dni darmowego dostępu do bogatej biblioteki audiobooków oferowanych przez BookBeat!
Polana Chochołowska i powolny powrót do Siwej Polany
Ani się obejrzeliśmy i byliśmy już na Polanie Chochołowskiej. A tutaj istne szaleństwo. Tłumy wylewały się w obydwu kierunkach. Schronisko pękało w szwach, a my na przekór wszystkiemu ruszyliśmy prosto w kierunku Siwej Polany. Nie zatrzymywaliśmy się w ogóle. Naszym ostatnim celem na dzisiaj było jak najszybsze dotarcie na parking i nie zwracanie uwagi na nawał pasjonatów Doliny Chochołowskiej.
Noclegi Tatry – noclegi w Zakopanem i okolicach
Szukasz wymarzonego miejsca na nocleg w Tatrach? Planując wycieczkę na Trzydniowiański i Kończysty najwygodniej będzie Ci szukać noclegów w takich miejscowościach jak: Chochołów, Witów, Kościelisko, Gronik czy Kiry.
Jeśli natomiast planujesz spędzić wakacje w Tatrach w niebanalny sposób, to koniecznie sprawdź platformę AlohaCamp. Znajdziesz tam nadzwyczajne miejsca noclegowe – glampingi, klimatyczne domki, domki na drzewach, prywatne kempingi czy tiny houses.
Dla naszych Czytelników mamy też coś specjalnego! Wystarczy, że klikniesz w poniższy baner:
Podsumowanie
Jedno jest pewne, wycieczka na Trzydniowiański i Kończysty Wierch przy dobrej pogodzie jest w stanie zapewnić pierwszorzędne panoramy we wszystkich kierunkach. Na nasze szczęście mieliśmy okazję podziwiać je w pełnej krasie. Zdecydowanie warto czasami odpocząć sobie od Tatr Wysokich i wybrać się w Zachodnie.
Z mojej perspektywy szlak na Trzydniowiański i Kończysty Wierch polecić mogę, jako odpowiedni na jeden z pierwszych zimowych celów. UWAGA! Mowa jest jednak tutaj tylko o wejściu i zejściu trasą przez Żleb Krowiniec i Kulawiec. Szlak na Trzydniowiański Wierch, który prowadzi przez Dolinę Jarząbczą jest mocno zagrożony lawinami. W naszym przypadku pozwoliliśmy sobie na zejście tym wariantem, ponieważ bieżący stopień zagrożenia lawinowego na to pozwalał.
Jeśli podoba Ci się, to co robię i chcesz wesprzeć moją działalność – postaw mi kawę mocy na szlaku! Ja odwdzięczę się kolejną relacją z wyjazdu, praktycznymi wskazówkami, poradą czy niezbędnymi informacjami, które pomogą Ci zaplanować urlop. Dziękuje!
Dodatkowo, każdy kto wesprze moją działalność otrzyma 45 dni darmowego dostępu do bogatej biblioteki audiobooków oferowanych przez BookBeat!
